Waarom je je ticket áltijd paraat moet houden

Hé. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. 

Nou…

Een Japanse toerist mocht als énige de Machu Picchu binnen.

Wow.

Verpletterend mooi, ik ben er geweest. Die Inca's waren superknap. Brainport avant la lettre.

De Japanse toerist was naar Peru gekomen met een droom.
Tot corona roet in het eten gooide.

Zeven maanden verbleef hij in een nabijgelegen bergdorpje en al die tijd hield hij zijn ticket voor het wereldwonder paraat. Peru maakte een uitzondering: de Japanner mocht als enige de Incastad bewonderen. Een beloning voor zijn vertrouwen en geduld. 

Puzzelstukken
De Inca’s waren ontzettend slim. Ze bouwden hun megaconstructies zonder mortel, zonder metselen. De stenen waren perfect uitgehakt tot driedimensionale puzzelstukken. Een Parktheater podiumcadeaukaart zou er niet eens tussen passen. 

Dansende stenen
Machu Picchu is boven op twee breuklijnen gebouwd. Dus zijn er aardbevingen. Naar verluidt ‘dansen’ de stenen van deze Incagebouwen tijdens een aardbeving heen en weer en op een neer. En vallen dan precies terug op hun plek. 

Wat een techniek. Wat een vertrouwen. 

Als je de coronacrisis bekijkt als een aardbeving, dan schudt het Parktheater behoorlijk heen en weer. Gelukkig zonder dansende (bak)stenen. Een bijzonder spannende periode. Maar de mooie dingen die er altijd in het theater waren, zijn niet weg. Al zijn er tot en met 10 november minder voorstellingen te zien.

Contact
Zonder artiesten geen theater, zonder theater geen artiesten. Artiesten en gezelschappen hadden in no time voorstellingen aangepast om toch zoveel mogelijk te kunnen spelen. Veel artiesten speelden zelfs tweemaal per avond, een flinke uitputtingsslag. 
Meer dan ooit is voelbaar hoe fijn en essentieel het contact tussen publiek en artiesten is. 

Theatermakers storten zich op actuele, belangrijke thema’s, zoals ongelijkheid, solidariteit, verbinding en troost. Ze experimenteren met nieuwe theatervormen. Ze zoeken meer en meer contact met het publiek.
Het Parktheater paste in no time zijn zalen aan, zodat de bezoekers veilig de voorstellingen kunnen bezoeken. Het personeel improviseert, schakelt en experimenteert voortdurend. Dat geeft vertrouwen.

Intimiteit
Het publiek geniet intussen weer, voor zover het kan, van voorstellingen. Van de nabijheid en het contact met de artiesten. Het ervaart theaterbezoek en de livebeleving als een verademing (reacties tot 13 oktober, de gedeeltelijke lockdown):

Eindelijk kunnen we -ondanks alle beperkingen- weer naar het theater. 

Ook nu weer geraakt!

Prachtige voorstelling! Geheel nieuwe ervaring met de beperkingen van de 1,5 meter, maar zeer relaxed. 

Intiem met mooie liedjes. Fijn om er even (veilig) uit te zijn. 

Prachtige voorstelling. Kunst moet blijven was een gedachte die bij me opkwam.

Prachtig, intiem, vrijheid

Prachtig!! Heerlijk om weer live muziek en zang te horen en artiesten zien genieten van hun optreden!

Dit soort reacties geeft vertrouwen.

Net als de slimheid en het vertrouwen van de Inca’s in hun eigen kunnen. Het geduld en de volharding van de Japanse superfan. En de creativiteit van de theatersector. 

Dansend
Alle figuurlijke stenen vallen op een of andere manier na deze ‘aardbeving’ dansend weer op hun plaats. Daar vertrouw ik op. En als ze niet helemaal op hun plaats vallen, niet erg. Dan past er altijd een Parktheater podiumcadeaukaart tussen.

Reageren op deze blog? Mail naar loes@parktheater.nl

Alle blogs van Loes