High-Rise

De eigenaardige wiskundige Alice verhuist op aanraden van haar broer Bobby naar een appartement op de vijfentwintigste verdieping van een moderne woontoren. Het gebouw is van alle gemakken voorzien: een gym, een supermarkt en een luxe dakterras. Hoe hoger je komt, hoe duurder de appartementen. Alles is voorhanden en alles is comfortabel, voor even. Vanaf het moment dat met Alice ook het laatste appartement bewoond is, gebeuren er onverklaarbare dingen. Geleidelijk aan begint het gebouw, en met haar de verstandhouding tussen de bewoners, barsten te vertonen. En vooral - niemand lijkt in te willen grijpen. Terwijl Alice grip probeert te krijgen op het geleidelijke verval van de flat, passen de andere bewoners zich aan. Of verdwijnen. Haar broer Bobby wil zijn flat niet meer uit. De steenrijke architect van het gebouw, Royal, kijkt vanaf zijn penthouse op het dak gefascineerd naar beneden. Tegelijkertijd begint de verongelijkte documentairemaker Wilder vanaf de begane grond verbeten zijn weg naar boven. High-Rise is een absurd, ontregelend en muzikaal portret van de mens in vrije val. 

• Let op: de foto's zijn gemaakt op Oerol, maar de voorstelling staat bij ons binnen in de Philipszaal. 
• De vraag 'Hoe gaan we om met angst voor de toekomst?’ vormt het uitgangspunt voor deze voorstelling. Orkater schreef er een arikel over. 

De pers over High-Rise
"Prachtige voorstelling, echt mijn Oerol hoogtepunt" (podcast De Criticitafel van de Theaterkrant)
"Filosofisch, prikkelend en een feest voor het oor!" (Cultuurjournalist Marco Dreijer ★★★★★)
“een dystopisch verhaal over de bewoners van een gloednieuwe, luxueuze woontoren. Over hoe de mens, zelfgenoegzaam en ijdel als hij is, telkens weer in korte tijd zijn eigen leefomgeving in een vuilnisbelt weet te veranderen.” (de Volkskrant)
“De vijf acteurs zetten het conflict met veel energie neer, en de tussentijdse koorzangen dragen bij aan de dreigende sfeer van doem en ondergang.” (NRC)
“Ik heb alle emoties ervaren die je moet hebben; ik was geïrriteerd, ik werd geconfronteerd, ze zongen mooi, ik ging janken, ik moest lachen, dus dat was een top voorstelling want daar zat álles in” (Francis van Broekhuizen)
“Het vakmanschap van de acteurs, de zang en muziek; het komt echt binnen. High-Rise is zeker een aanrader.” (Herman van de Zandt)
“Ze begonnen te zingen en ik dacht meteen: dit raakt me.” (Anna Grimbrère)