Vertel ons: wie ben je en waarom ga jij met plezier naar je werk? Ik ben Gisèle Mambre, 53 jaar en woon sinds 2009 in Eindhoven met mijn vriend, op loopafstand van enkele voor mij belangrijke cultuurhuizen: het stadhuis, Pand P, het Van Abbe én het Parktheater. Ik promoot en praat graag over cultuur en schrijf teksten voor mezelf en in opdracht. Een tekst die heel veel voor me betekent, is de Tula-monoloog die ik in opdracht van de culturele manifestatie Theater voor Keti Koti heb geschreven. Voorafgaand voorstellingen die op 30 juni en/of 1 juli in het teken staan van de afschaffing van de Trans-Atlantische slavernij, wordt die tekst voorgedragen. Als moment van verbinding en om stil te staan bij de strijd die Tula, de vrijheidsstrijder van Curaçao, heeft geleverd. Als ik dan terugkrijg van toehoorders dat de tekst tot nadenken stemt, is dat een bevestiging van mijn intentie. Naast cultuurmarketeer en verhalenverteller ben ik ook raadslid; mijn inzet is om Eindhoven inclusief, eerlijk en duurzaam te maken/houden. 

Wat zijn jouw grootste drijfveren? Streven naar rechtvaardigheid en gelijkheid is mijn belangrijkste drijfveer, in alles wat ik doe. Ik doe dat door onder andere de verhalen te vertellen die anders onderbelicht blijven. Van mensen die anders geen podium krijgen. Ervan overtuigd dat dat de verhalen zijn die ons samenbrengen. Als dit lukt, ben ik gelukkig. 

Deze beweging genereert energie en dat geven we graag door aan anderen. Met deze #doorSTROOM kunnen we de wereld elke dag een beetje mooier maken! Welke inspiratie vind jij belangrijk te delen met anderen? Dat #representationmatters! En dat er geen gemiddeld bestaat. Feit dat we allemaal verschillend zijn, geeft die extra saus aan de samenleving. Verschil moeten we vieren, is gezond en is gewoon ok. Ik heb op mijn onderarm een tatoeage van het Ghanese Adinkra symbool voor verenigd zijn in diversiteit; elke dag weer onderken ik de verschillen en zoek daarin naar wat verbindt. 

Hoe belangrijk vind jij dat mensen onderdeel moeten worden van deze #doorSTROOM? Heel belangrijk! Kunst werkt absoluut verbindend en stuwt voort. Hoe meer mensen zich laten energizen hoe sneller we bij die mooiere wereld komen. 

Welke STROOM MeetUp is jou het meeste bijgebleven en waarom? Twee gesprekken: Het gesprek met choreograaf, theatermaker en artistiek directeur van Theater Rotterdam, Alida Dors na afloop van de onderzoekende dansvoorstelling Primisi. Omdat ze hele rake dingen zei over het belang van meerstemmigheid en ruimte maken binnen de kunsten voor niet-Westerse tradities. Open up! En het gesprek met Anne-Fay na de voorstelling Anne-Fay’s Reaspora. Omdat het een emotioneel gesprek was (na een emotievolle voorstelling over de zoektocht naar haar roots). Tussen ons tweeën maar vooral ook met het publiek. Het gevoel van (h)erkenning was groots. 

De MeetUp geeft de gelegenheid voor mooie ontmoetingen en echte gesprekken. Welk persoon zou jij graag nog ooit willen ontmoeten? De volgende persoon met een (voor mij) nog onbekend verhaal dat nodig verteld moet worden. 

Wat is je geheim voor een goed, verdiepend gesprek? Heel goed voorbereiden door filmpjes en eerdere interviews te kijken, goed inlezen op het verhaal, heel veel slimme vragen verzinnen van tevoren, en vervolgens die allemaal niet gebruiken omdat ik me tijdens de voorstelling compleet nieuwe dingen afvraag. En meestal brengt mij dat tot de knaller openingsvraag.